Από το ξέπλυμα στο στέγνωμα με φουλ στροφές

Καλή χρονιά σε όλους!!!

Λοιπόν; Πώς είναι το 2013 μέχρι τώρα; Κάναμε απολογισμό για το ’12; Βρήκαμε τι μας λείπει και προς τα πού θα κινηθούμε; Μας έφερε ο Άγιος Βασίλης αυτά που του ζητήσαμε ή πάλι τίποτα;

Εγώ ζήτησα. Μπορώ να πω για πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια. Θες από τον Άγιο Βασίλη, απ’όποιον ακούει τελοσπάντων. Έβαλα βέβαια και το χεράκι μου. Αλλά δε βγήκαν τα καταραμένα τα νούμερα…!

Δε μπορείς και να του θυμώσεις όμως. Πού να πρωτοτρέξει και τι να πρωτοκάνει; Οπότε ψυχραιμία. Έχουμε ακόμα περιθώρια. Και πάντα έχουμε περιθώρια εδώ που τα λέμε, όσο χάλια κι αν είμαστε.

Να, για παράδειγμα από το υστέρημά μου κέρασα μια μπύρα τον προποτζή. Πήγα και κομμωτήριο μέρες που ήταν, αμέ. Δώρα φέτος δεν πήρα αλλά είδα οτι η αγορά κινήθηκε, όχι με τους παλιούς ρυθμούς αλλά οι σακούλες στην Τσιμισκή κυκλοφόρησαν, συγκρούστηκαν, πήραν τον αέρα τους και ήταν πολύ περισσότερες από τους ανθρώπους τις 2 τελευταίες μέρες του χρόνου. Το αποτέλεσμα δεν το ξέρω αλλά όσο να πεις κυκλοφόρησε το χρήμα.

Και στα μπουζούκια απ’ό,τι ακούω ο κόσμος πήγε. Κι εκεί που ήμουν χθες καρφίτσα δεν έπεφτε και όλοι έπιναν και ξαναέπιναν. Προτεραιότητες μπερδεμένες; Λάθη ακόμα; Μήπως λεφτά υπάρχουν; Μήπως κάποιοι έχουν λεφτά και κάποιοι θα έχουν πάντα;

Έχω την εντύπωση οτι έχουν αλλάξει πολλά. Να το πω κατάρρευση…όχι. Να το πω επιφοίτηση..όχι και πάλι. Δεν ξέρω και πώς να το πω. Ο καθένας τη βλέπει διαφορετικά και ενεργεί όπως νομίζει. Οι μέρες των γιορτών και ο τρόπος που κινήθηκαν οι αγορές της μέρας και της νύχτας στην πόλη, μου δείχνουν οτι ακόμα κι αν δεν υπάρχουν λεφτά αυτά με κάποιο τρόπο θα βγουν βόλτα. Άρα; Είναι οι σκιές τους, τι είναι;

Μπορεί ποτέ να μην υπήρχαν τα λεφτά… Μπορεί πάντα να ήμασταν στο «ό,τι φάμε κι ό,τι πιούμε» και απλά να μην το γνωρίζαμε. Μπορεί η αλλαγή να μας προκαλεί φόβο ή και να μας απελευθερώνει.  Καλά εδώ είμαστε, θα το δούμε αυτό.

Η πολυτέλεια τι κάνει σε όλο αυτό; Τα πανάκριβα αυτοκίνητα, οι χρυσές βρύσες, οι ντιζανάιτοι καναπέδες και τα κεντημένα σβαρόφσκι ήταν εδώ ποτέ; Τα χιλιάδες άχρηστα αντικείμενα που έχουμε αγοράσει ακόμα κι εμείς που δεν είμαστε Ρώσοι επιχειρηματίες, υπήρχαν ποτέ στις ανάγκες μας; Αυτή η σπατάλη που κύκλωνε το μισθωτό εργένη, την οικογένεια, τα λαμόγια, τους εφοπλιστές, το κράτος, τον άστεγο με τη μπουκάλα στο χέρι, όλους, ήταν σπατάλη ή ανάγκη; Και τι είδους ανάγκη; Έχει ονόματα όπως εθισμός, επιδειξιομανία, ματαιοδοξία, απληστία, επιπολαιότητα ή είναι μια απλή αμηχανία;

Αμηχανία… Εννοώ την αδυναμία μου να απαντήσω με βεβαιότητα στο ερώτημα «τί να κάνω με τα χρήματα που έχω;» Όπως και να τα έχω κερδίσει, όσα κι αν είναι αυτά. Είτε είναι 5 εκατομμύρια είτε είναι 5 ευρώ.

Τί θα έκανε ο καθένας μας αν κέρδιζε αύριο το λαχείο;

Υποθέτω οτι οι περισσότεροι θα έκλειναν τις τρύπες, θα κρατούσαν ένα μεγάλο ποσό στην τράπεζα για ασφάλεια, θα έδιναν κάποια χρήματα σε συγγενείς και φίλους και θα διέθεταν ένα ποσό σε φιλανθρωπίες.

Τί συμβαίνει με τα ποσά που είναι στην τράπεζα, αναρωτιέμαι. Περιμένουν τους κληρονόμους για να τα κυκλοφορήσουν; Υπάρχουν κληρονόμοι που ζουν από τα έτοιμα κατά το «θα τρώνε και τα εγγόνια του» ή προτιμούν ακόμα κι αυτοί να τα πετάξουν πανέρια για να ελευθερωθούν;

Γιατί άραγε η Βίκυ κρεμούσε 500ευρα στα παράθυρα αντί για κουρτίνες και δεν έκανε όλα της τα 500ευρα ράβδους χρυσού για να παίζει μ’αυτά όπως παίζαμε με τα λέγκο παιδιά; Δεν ευχαριστιέται κανείς το λουτρό του πέφτοντας απ’το βατήρα στο χρυσάφι σαν το Σκρούτζ. Γιατί απλά δεν είναι καρτούν κι αυτές οι βουτιές πονάνε. Το χρήμα φτιάχτηκε για να κυκλοφορεί και όσο φιλάργυρος κι αν μοιάζει κάποιος στα μάτια μας ακόμα κι αυτός θα το βγάλει βόλτα. Να φύγει…

Το αντάλλαγμα.. ναι, είναι κάτι που μετράει. Κι αυτό είναι διαφορετικό από άνθρωπο σε άνθρωπο κι από ανάγκη σε ανάγκη. Φαίνεται πάντως οτι αυτοί που δεν έχουν πολλά χρήματα είναι και αυτοί που τα βγάζουν βόλτα να ξεσκάσουν. Αυτοί που δεν έχουν πιο εύκολα δίνουν. Συνήθως αυτό είναι κάτι θετικό γιατί αυτός που δίνει το κάνει με ευχαρίστηση. Τώρα βέβαια που το έχει μυριστεί το κράτος και βάλθηκε να μας τα πάρει με το ζόρι, να μας πάρει αυτή την ευχαρίστηση και να μας γεμίσει με αδικία, τα πράγματα έχουν αλλάξει. Γι’αυτό πηγαίνουμε στο όποιος προλάβει-πρόλαβε. Λίγο πριν από το «ουκ αν λάβοις..»

Υγεία και μπόλικο χιούμορ. Μια ζωή την έχουμε!