Δεν είχα ρωτήσει καμιά φορά αυτό το κορίτσι απέναντι που κοιτούσε έξω απ’το παράθυρο…
…δεν την είχα ρωτήσει ποτέ τί βλέπει γιατί ήταν αυτό το δικό της αξιοσέβαστο μυστήριο. Είχα αρκεστεί να τη βλέπω από πίσω, να κοιτά προς τη θάλασσα. Σκεφτόμουν οτι σίγουρα χαλαρώνει όπως ο καθένας που κοιτά τη θάλασσα. Και δεν τόλμησα ποτέ να την ενοχλήσω…
Χθες την ξεκρέμασα. Μαζί και τη θάλασσά της γιατί είναι αχώριστες.
Κενό. Πίσω απ’το παράθυρό της, εκεί που ήταν γεμάτο γαλάζιο πριν, τώρα υπάρχει μόνο η απουσία. 3 χρόνια τώρα τίποτα δεν κατάφερε να διαπεράσει τη θάλασσα… Ορθογώνιο μηδενικό καλώς σε βρήκα.
Κι όμως… μοιάζει αυτό το σημάδι στον τοίχο να είναι ακόμα γεμάτο από θαλασσινές μνήμες και κοριτσίστικα όνειρα…
Figure at a Window, 1925
Salvador Dali
Για μια χούφτα φακές 
αυτός ο πίνακας αρέσει πολύ σε μια φίλη μου… να ρωτήσω τι θα καλύψει το κενό; εάν βέβαια…
Καλόγουστη η φίλη σου. 🙂
Το κενό αυτό δεν έχω ιδέα τί ακριβώς θα το καλύψει. Για αρχή φαντάζομαι δυο χέρια μπογιάς… Όμως ο πίνακας θα καλύψει ένα άλλο κενό. Τίποτα δεν πάει χαμένο…
Καλό απόγευμα!
Μα ναι, η μνήμη δεν αλλάζει απλα επειδή αλλάζει ο κόσμος γύρω σου. Καποια πράγματα τα κουβαλάμε ακόμα κι όταν πάψουν να υπάρχουν. Αλλα για πολυ, άλλα για λίγο…
Φιλιά And μου!!
Πόσο ωραία το έθεσες Μ μου… Έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα. Και άλλα για πολύ άλλα για λίγο. Κάποια μάλιστα για πάντα.. 🙂
Φιλιά πολλά!
Οντως το εθεσε υπεροχα η Μ. Κατι τετοιο σκεφτομουν κι εγω οταν σε διαβασα 🙂 Σφηνωνω εδω λοιπον το σχολιο μου, για να συμφωνησω με το ομορφο σχολιο της Μ 🙂
Ειμαστε ενα ματσο αναμνησεις λοιπον 🙂
Πώς μου ξέφυγε το σχόλιό σου Κατερίνα μου; Με συγχωρείς που δε σου απάντησα τόσες μέρες. Είχα και ένα θέμα με το ίντερνετ το οποίο επιτέλους λύθηκε και θα μπορέσω να σας παρακολουθώ όπως και πριν.
Ένα μάτσο αναμνήσεις ναι. Και ένα μάτσο…επιλογές θα έλεγα. Για τις καινούριες αναμνήσεις που θα φτιάξουμε ξεκινώντας αποοοό… ΤΩΡΑ!
Σε φιλώ!
«3 χρόνια τώρα τίποτα δεν κατάφερε να διαπεράσει τη θάλασσα»…Εξαιρετική αυτή η φράση. Μα όπως φαίνεται διαπέρασε η θάλασσα τον τοίχο…;)
Και τώρα αυτή η θάλασσα ετοιμάζεται να διαπεράσει κι άλλον έναν τοίχο. Ευχή της δίνω να μπορεί πάντα να κυλά και να μην την εμποδίζει τίποτα.
Καλό απόγευμα!
Το κορίτσι του Salvadore Dali θα βρει τη θέση του σε ένα άλλο ορθογώνιο που θα το πλημμυρίσει κι αυτό η θάλασσα… Κι από εκεί θα φέρει πάλι τις μνήμες ανέγγιχτες όπως τις είχες αφήσει, όμως μαζί με καινούρια όνειρα αυτή τη φορά… Η θάλασσα θα παραμείνει αδιαπέραστη, μα τα όνειρα θα τρυπώνουν κάθε φορά μέσα της και θα γεμίζει το νέο σου δωμάτιο με ταξίδια…
Η θάλασσα δεν έχει σπίτι. Από την αρχή ήξερε οτι θα την κάνει κάποια στιγμή. Κι αυτό είναι που την κρατάει πάντα τόσο όμορφη και δροσερή, η συνεχής κίνηση. Τέτοια είναι και τα όνειρα που θα φιλοξενήσω στο καινούριο μου δωμάτιο.
Καλό απόγευμα παρεάκι μου..
kαταφερε ομως να διαπερασει εσένα , σε ποτισε απο την ευαισθησια της
Ε δε θα το έλεγα.. χιχιιχ Εγώ είμαι λίγο αναίσθητη. Λίγο όμως.. χιχι
Φιλιά Άσωτε!
Καλό είναι ΝΑ μηδενίζουμε το κοντέρ και φτου απ΄την αρχή! 😉
Καλή βδομάδα εύχομαι χωρίς κανένα ΘΑ!
ΑΦιλάκια! :))))))))))))
Ακόμα κι ΑΝ ξεχαστούμε και δεν το κάνουμε εμείς Μαγισσούλα, το κοντέρ νομίζω οτι θα μηδενίσει από μόνο του. Μένει μόνο να δεχτούμε την κάθε αλαγη με χαρά και να κάνουμε ό,τι καλύτερο.
Αυτές τις μέρες δεν έχω ίν τερνετ και σας έχω χάσει αλλά θα επανέλθω σύντομα.
Να μου φιλήσεις και τον Παραμυθά σου.
Φυσικά με ΑΦιλιά!
Έτσι είναι οι αναμνήσεις! Σαν ένα πίνακα! Τον κοιτάς και βλέπεις αυτο που εσύ θέλεις, χωρίς να έχει σημασία που είναι κρεμασμένος! Ένα μυστικό μόνο δικό σου ,μια ομορφιά και ένα χαμόγελο,ένα χάδι στο παρελθόν και μια συνέχεια για το μέλλον.. καλή συνέχεια …….
Πολύ όμορφο το σχόλιό σου Βασίλειε.
Αν οι αναμνήσεις είναι σαν τους πίνακες τότε το παρόν και όσα ζούμε στο Τώρα είναι Τέχνη. Κι όλοι εμείς οι δημιουργοί, αφανείς καλλιτέχνες και ταυτόχρονα πρόσωπα που απαθανατίζονται σε πίνακες άλλων.
Καλό απόγευμα…
ax.. ναι.. μικρός αποφάσισα οτι ειμαι οι αναμνήσεις μου.. και τώρα που άρχισα να ξεχνώ.. ίσως χρειάζομαι πιό βολικό σενάριο.. 🙂 🙂
τι κάνεις μακρινό μου φιλαράκι; καληνύχτα 🙂 🙂
Είσαι όλα όσα είσαι. Όλα τα βολικά και τ’άβολα, αλλά στην τελική μήπως όλα βολικά δεν είναι κατά μια έννοια;
Ξέχνάς,ε; χιχιχ Κι εγώ άρχισα να ξεχνώ… Να σου λέω, να μου λες βρε Κούλπα να κρατήσουμε όσα μπορούμε στη μνήμη.
Όχι, εδώ δεν είναι οτι ξέχασα να μπω. Μετακόμισα Κούλπα μου και δεν έχω δίκτυο συχνά. Κατά τα άλλα καλά… επιβιώνουμε. 😀
Καλό απόγευμα!
xaxaxa είναι ένας απο τους λούγους που άρχισα το μπλογκινγκ.. να τα γράφω για να τα διαβάζω μετά.. αλλά ξεχνώ να το θυμηθώ.. 🙂 🙂
αααα κάπου φάνικε από τα λεγόμενα ότι μετακόμισες.. όλα καλά; αντε με το καλο και το ίντερνετ.. εγώ ούτε ξεχνώ.. ούτε έχω ιντερνετικά προβλήματα.. αλλά μετά τις εκλογές δε με αφείνει να συνέλθω η σκατόφάρα μας.. 🙂 🙂
καληνυχτούδιαααα 🙂 🙂
Ναι, μετακόμισα. Αλλά ακόμα να τακτοποιηθώ. όπου να ‘ναι θα τα στρώσω όλα, πού θα μου πάνε. 🙂
Δεν ξεχνάς, το βλέπω. Μα..τις εκλογές;; Πού τις θυμήθηκες; Συνήθως τις ξεχνάμε όλοι και τις θυμόμαστε την ώρα που ξανάρχονται. όμως στο μεταξύ έχουμε ξεχάσει όλα όσα έγιναν στο μεσοδιάστημα…. Δεν ξέρω πώς γίνεται αυτό..μαγικό!
Φιλιά Κούλπα!
Τι όμορφο κείμενο And μου και ο πίνακας πανέμορφος, κρίμα που έφυγε…
Φαντάζομαι να μην τον αποχωριστείς.
Πολλά φιλάκια
Κρίμα που φύγαμε μαζί από κει που ήμασταν και καλά καθόμασταν.
Δεεεν τον αποχωρίζομαι. Τον έχω ήδη κρεμάσει στο καινούριο μου σπίτι.
Κι εδώ θα τα καταφέρουμε. Και νούριο ταξίδι θα είναι αυτό.
Καλή σου μέρα Μάγδα!
Πως μπόρεσες ν’αποχωριστείς αυτό το όνειρο? Δεν ξέρω αν θα έβρισκα τόσο κουράγιο. Χαθήκαμε 🙂 καλή σου μέρα
Ωραία είναι τα άτιμα τα όνειρα αλλά είναι εξίσου ωραίο να μπορείς να τα αποχωριστείς και να φτιάξεις καινούρια όνειρα απ’την αρχή.
Δεν ξέρω αν θέλει κουράγιο ή τρέλα, μπορεί έτσι να γίνονται από μόνα τους τα πράγματα, να είναι μια προσωπική μοίρα αυτή που μοιάζει να μας οδηγεί και μπορεί αυτή η ίδια να οδηγεί το ένστικτό μας.
Όντως χάθηκα Ginger. Είχα μετακόμιση, είχα πολλές δουλειές και τρέξιμο, δεν είχα και ίντερνετ για πολύ καιρό. ΚΙ ακόμα δε μπορώ να πω οτι έχω γυρίσει στους παλιούς ρυθμούς. Όμως κι αυτοί οι ρυθμοί ωραίοι είναι. Ναι, μ’αρέσουν!
Καλή σου μέρααααα!
Κούκου φακούλι!
Όλα καλά;
Να ευχηθώ να έχεις ένα υπέροχο, ανοιξιάτικο και χαρούμενο Πάσχα;
ΑΦιλάκια πολύ τρυφερά! 🙂
Γειά σου γλυκιά Μαγισσούλα!
Οοοόλα καλά, πάντα καλά!
Σ’ευχαριστώ πολύ για τις ευχές και για τη σκέψη σου.
Κι εσύ να έχεις ένα υπέροχο Πάσχα. Φαντάζομαι θα μαζευτεί όλη η φαμίλια και θα τα περάσετε πολύ όμορφα. Εσυ θα μαγεύεις την ατμόσφαιρα με τις λιχουδιές και τις εικόνες σου κι ο Παραμυθάς με τις ιστορίες του. Τι καλύτερο;
ΑΦιλάκια κι από μένα!
«“3 χρόνια τώρα τίποτα δεν κατάφερε να διαπεράσει τη θάλασσα”»…
απίστευτη φράση, φοβερά ρομαντική…ίσως τίτλος βιβλίου…
να μου είσαι καλά!
τί υπέροχος πίνακας… αλήθεια ποιός τον έχει δημιουργήσει???
Είναι το Κορίτσι στο Παράθυρο του Σαλβαντόρ Νταλί.
Η θάλασσα… η θάλασσα μας καλεί αυτές τις μέρες. Αυτή είναι που καταφέρνει πάντα όμως και περνάει μέσα μας.
Καλά να περάσεις!