Καλές Διακοπές!!!

Ξεκουραστείτε, ερωτευθείτε, μεθύστε, γεμίστε άμμο, στο μαγιό στα μαλλιά -όχι στο αντίσκηνο!- φάτε καλαμπόκι ψητό που κολλάει στα δόντια, χορέψτε παλαβά, κολυμπήστε, κάντε βουτιές, ξενυχτήστε…

AnD

 

Posted in Thoughts | 6 Σχόλια

Χρόνια πολλά!

γλυκα

 

Βρε βρεεεε!

Τί μου κάνετε, πώς είστε;

Ελπίζω όλοι να είστε καλά, απτόητοι, αυτοί που είναι εδώ κι αυτοί που λείπουν. Κι εγώ φαίνεται να λείπω αλλά δεν ξέρω αν όντως λείπω ή αν είμαι εδώ. Δεν έχω ξεχάσει την εδώ κατάσταση, όσα συζητούσαμε κι όσα περνούσαμε, σας σκέφτομαι συχνά αλλά δεν μπλογκάρω. Δεν έχω ούτε χρόνο ούτε διάθεση και δεν ξέρω ποιό από τα δύο επηρεάζει το άλλο.

Η ζωή μου έχει αλλάξει πολύ καθώς εδώ και 2 μήνες έχω ένα μικρό σκυλάκι. Το ήθελα εδώ και καιρό και όταν οι συνθήκες ήταν ιδανικές έψαξα και το βρήκα. Παρόλα αυτά οι ευθύνες είναι μεγάλες και χρειάζεται να του αφιερώνω πολύ περισσότερο χρόνο από όσο νόμιζα. Είναι ένα γλυκάκι τριών μηνών και έχει ήδη μάθει τα πάντα. Είμαστε μαζί όλη μέρα, την παίρνω μαζί στη δουλειά και όπου πάω σχεδόν και έχουμε δεθεί πολύ.

Κάνει αταξίες και όταν τη μαλώνω πονάω. Πιάνω την κοιλίτσα της που είναι πάντα ζεστή και θέλω να τη δαγκώσω. Δεν την αφήνω να δαγκώνει, μαλώνουμε. Σηκώνεται στα πίσω πόδια και μου πιάνει τα χέρια. Τρώει τα λουριά της και έχουμε αλλάξει ήδη τρία. Μια γειτόνισσα της έπλεξε ένα φουξ πουλοβεράκι και όταν της το φοράω καμαρώνει. Τα δικά μου ρούχα είναι πάντα βρώμικα και γεμάτα τρίχες. Δεν κοιμάται στο κρεβάτι μου αλλά κάποια μεσημέρια ξαπλώνει πάνω μου στον καναπέ. Η ανάσα της μυρίζει σαν κάτι καπνιστό. Παίζει μόνο με όσα της δίνω και δεν πειράζει τα πράγματά μου. Γαβγίζει όταν βλέπει σκυλιά στο δρόμο όσο μεγάλα και να είναι αλλά μπαίνει πίσω απ΄τα πόδια μου. Όταν περπατάμε πεισμώνει και κάθεται κάτω. Όταν βλέπει παιδάκια τρελαίνεται και τους κάνει χαρές  για να τη χαϊδέψουν. Όταν της φέρνω καινούριο κόκαλο για τα δόντια με γράφει μέχρι να το φάει. Όση ώρα γράφω γι’αυτήν είναι μες στο μπουφάν μου και προσπαθεί να βολευτεί για να κοιμηθεί. Τώρα έχει ήδη ακουμπήσει το κεφάλι της στον ώμο μου…

Τέρμα χαζομαμά έχω γίνει…! Καμαρώνω όταν την παρουσιάζω, όταν με ακούει και κάνουμε επίδειξη όλα μας τα κόλπα. Βρίσκω ομοιότητες στη συπεριφορά της και στο χαρακτήρα μου και θεωρώ οτι μου έμοιαξε… Είναι το καλύτερο σκυλάκι του κόσμου τι να λέμε τώρα! χιχιχι Α και το πιο όμορφο!!!
🙂

Και άλλα πράγματα στη ζωή μου αλλάζουν. Νομίζω οτι όλων μας οι ζωές αλλάζουν έτσι όπως έχουν γίνει τα πράγματα. Μου φαίνεται πολύ φυσικό όλο αυτό και είμαι πολύ ψύχραιμη αν και υπάρχουν στην καθημερινότητα πράγματα που με επηρεάζουν και αγχώνομαι ή νευριάζω. Κυρίως νευριάζω.

Η Πρωτοχρονιά είναι η αγαπημένη μου γιορτή. Μ’αρέσει η ιδέα της καινούριας αρχής. Νιώθω λες και όλα μπορούν να γίνουν την καινούρια χρονιά και είναι πράγματι στο χέρι μας. Δεν ξέρω αν χρειάζονται στόχοι αλλά σίγουρα μια διάθεση για ανασυγκρότηση και αλλαγή όσων δε μας αρέσουν και μας ρίχνουν χρειάζεται. Να αλλάξει η ψυχολογία προς το καλύτερο. Ο καθένας να βρει τι μπορεί να κάνει προς αυτή την κατεύθυνση και να το κάνει. Τόσο απλά.

Αυτό που πάντα πίστευα είναι πως όλα για καλό γίνονται. Όσο δύσκολα και να φαίνονται, όσο άσχημα και να μοιάζουν τα πράγματα υπάρχει πάντα κάποιος λόγος που τα φέρνει και δεν κρύβει κάτι το υποχθόνιο και βλοσηρό αλλά μια ακόμα ευκαιρία.

Σήμερα γιορτάζει η Μαγισσούλα μας η Άιναφετς. Χρόνια σου πολλά κι από δω Μαγισσούλα! Χρόνια πολλά σε όλη την μπλογκοπαρέα. Σε αυτούς που μένουν και σ’αυτούς που λείπουν για λίγο ή πολύ.

Τις καλύτερες ευχές μου στη Σιλένα και την οικογένειά της, στο Παρεάκι που μου λείπει, στη Βίκυ και στις λέξεις της, στον Vad το δάσκαλο, στον Κάνθαρο και στις ποδοσφαιρικές του αλληγορίες, στον Chocorello, στον Κούλπα που είναι και πολύ συναισθηματικό αγόρι :P, στον Αλχημιστή, στη Μοντέρνα Σταχτοπούτα, στην Ελίνα που ταξιδεύει, στην Κατερίνα το καρντάσι, στη Μάγδα που φωτογραφίζει όλη την ομορφιά γύρω της και μας τη χαρίζει.

Σε όλους τους παλιούς και νέους φίλους, τη Μανιάτισσα, την Kovo voltes, τη Ζουζούνα, το Καλόπαιδο, τη Τζίντζερ, τη γλυκιά Γιαγιά Αντιγόνη, την Κούλα, τον Αμερικλάνο, το Γιώργο, την Ελένη, το Φίλιππο, την Αναστασία, τη Τζωρτζίνα, τους Καπεταναίους, τη Βάσω, την Κάρυ, το Μάγειρα, τον ΚΚ, την Άννυ, τη Γιούλα, τον Άσωτο τον κούκλο, τον Λέβυ, τον ΚίτσοΜήτσο, το Δημήτρη, την Έλενα και φυσικά τον Κωνσταντίνο που μας χαρίζει τις σκέψεις και τις μουσικές του.

Όλοι να περάσετε τέλεια και ο νέος χρόνος να σας βρει πιο δυνατούς από ποτέ. Θα αλλάξουμε φέτος, θα γίνουμε καλύτεροι.  Θα περάσουμε έναν γεμάτο χρόνο. Γεμάτο με εμπειρίες, ανθρώπους, συναισθήματα, σχέσεις, συζητήσεις, ξενύχτια, χαρές, γέλια, δάκρυα, ελπίδες και όνειρα. Γεμάτο ζωή κι αγάπη…

Καλή χρονιά!!!

 

Posted in Thoughts | 17 Σχόλια

Καλημέρα, τι κάνεις;

Μια μέρα φαινομενικά όμορφη, σχεδόν καλοκαιρινή ακόμα, χίλια πράγματα που πάνε καλά αλλά θα μπορούσαν να πηγαίνουν καλύτερα, άλλα τόσα που περιμένουν να μπουν σε τάξη και μια αταξία να γελάει στη γωνία αφού ξέρει πως αυτή είναι τελικά που βαφτίζει και ξαναβαφτίζει τα παράπονα και τα προβλήματα αλλά και όλες τις περιπέτειες κι αυτή είναι τελικά η καλύτερη νονά απ’όλες, μια καλή νεράιδα που μπορεί να την πάρεις κι από φόβο αν σου τη σπαν τα παραμύθια ή αν ξυπνήσεις στραβά ή αν έχεις αλλεργία στη νεραϊδόσκονη και τότε να τρέχεις να της ξεφύγεις- περπατώντας καημένε μου- κι αυτή να σε ακολουθεί χορεύοντας πεταχτά ή πετώντας χορευτά και να μην ξέρεις αν έχει νόημα να τρέχεις αλλά κι αυτή η χαριτωμενιά είναι τόσο εκνευριστική που ενστικτωδώς θέλεις να την αποφύγεις γιατί μπορεί να είναι και μεταδοτική ενώ δεν είναι για όλους, κι έπειτα σταματάς να πάρεις μια ανάσα από την τεράστια πρόταση και καταλαβαίνεις οτι ελάχιστα σε νοιάζει, είναι όλα τέλεια…

 

Posted in Thoughts | 20 Σχόλια

Σελήνη στο Λέοντα

Επιστρέψαμε όλοι;

Καλά είναι κι εδώ. Κι εδώ κι όπου έχει φεγγάρι…

 

Posted in Thoughts | 21 Σχόλια

Αcqua

Καλό καλοκαίρι!!!

Posted in Thoughts | 20 Σχόλια

mea koulpa

Ο φίλος μας ο Κούλπα ψάχνει στέγη προσφέροντας σε αντάλλαγμα εργασία.

Σαν δροσιά, σαν την απόλυτη ελευθερία φάνταζε πάντοτε στα μάτια μου η απλότητα με την οποία κάποιοι άνθρωποι βλέπουν κάτι τόσο βασικό όπως η στέγαση.

Βέβαια όταν κάποιος έχει ασχοληθεί με πολλά και έχει μάθει στα δύσκολα αποδεσμεύεται από ό,τι είναι περιττό και ζει πιο ελαφρύς με τα λίγα και σημαντικά που έχει πραγματικά ανάγκη.

Ε βοηθάει κιόλας να είναι κανείς άξιος και ικανός όπως ο koulpa ο τρελομάστορας! 🙂

Διαβάστε κι εσείς τη σχετική ανάρτηση εδώ και διαδώστε για να μπορούν οι άνθρωποι που επιλέγουν αυτό τον τρόπο ζωής (εναλλακτικό…;) να ζουν αξιοπρεπώς και να φωτίζουν με το παράδειγμά τους τις σπηλιές μας.

Όσοι πάλι ψάχνουν κάτι παρόμοιο στο εξωτερικό μπορούν να βρουν σχετικές σελίδες στο καλό μας ίντερνετ. Μία είναι το workaway.info και σίγουρα υπάρχουν και πολλές άλλες.

 

Posted in Thoughts | 22 Σχόλια

Νάρκισσε

Θα ορκιζόμουν πως αυτό που άκουγα από ‘κει κάτω, ο ήχος που πότιζε το δράμα μου, ήταν το χειροκρότημα του κοινού μου.

Mόλις τώρα κατάλαβα πως ήταν οι χτύποι της καρδιάς σου…

Πώς νόμιζα οτι ήσουν δίπλα μου σ’αυτή την περιπέτεια;

Δεν ξέρω αν πρέπει να θυμώσω ή να απολογηθώ, δεν ξέρω αν πραγματοποίησες τις ευχές ή τους εφιάλτες μου…

Posted in Thoughts | 18 Σχόλια

Φιλοτομαρισμός

Πώς γίνεται να με φοράς κατάσαρκα κι εγώ ν’αναρωτιέμαι ακόμα, να ψάχνω να βρω τις λέξεις για να περιγράψω αυτή την αίσθηση που μοιάζει με όλες και με καμία…

Posted in Thoughts | 16 Σχόλια

Κορίτσια με καμπύλες

Δεν είχα ρωτήσει καμιά φορά αυτό το κορίτσι απέναντι που κοιτούσε έξω απ’το παράθυρο…

…δεν την είχα ρωτήσει ποτέ τί βλέπει γιατί ήταν αυτό το δικό της αξιοσέβαστο μυστήριο. Είχα αρκεστεί να τη βλέπω από πίσω, να κοιτά προς τη θάλασσα. Σκεφτόμουν οτι σίγουρα χαλαρώνει όπως ο καθένας που κοιτά τη θάλασσα. Και δεν τόλμησα ποτέ να την ενοχλήσω…

Χθες την ξεκρέμασα. Μαζί και τη θάλασσά της γιατί είναι αχώριστες.

Κενό. Πίσω απ’το παράθυρό της, εκεί που ήταν γεμάτο γαλάζιο πριν, τώρα υπάρχει μόνο η απουσία. 3 χρόνια τώρα τίποτα δεν κατάφερε να διαπεράσει τη θάλασσα… Ορθογώνιο μηδενικό καλώς σε βρήκα.

Κι όμως… μοιάζει αυτό το σημάδι στον τοίχο να είναι ακόμα γεμάτο από θαλασσινές μνήμες και κοριτσίστικα όνειρα…

Figure at a Window, 1925Salvador Dali

Figure at a Window, 1925
Salvador Dali

 

Posted in Thoughts | 28 Σχόλια

Κυριακή

Το τηλέφωνο διέκοψε τον ύπνο του. Χωρίς ν’ανοίξει τα μάτια σηκώθηκε και έκανε να κλείσει το ξυπνητήρι που δε χτύπησε ποτέ. Η πρώτη αίσθηση της ημέρας ήταν η παγωνιά στις γυμνές πατούσες του. Κι ύστερα στο πρόσωπό του.

Το κρεβάτι φαινόταν τώρα πιο ζεστό από ποτέ. Κι όμως η μέρα είχε ήδη ξεκινήσει κι ας το είχε αποφασίσει κάποιος άλλος για ‘κείνον. Ποιός να ήταν άραγε στο τηλέφωνο; Το πιο πιθανό είναι πως κάποιος έκανε λάθος αριθμό. Άγνωστος…

Στάθηκε για λίγο ανάμεσα στο ρολόι και στο κρεβάτι. Μια μέρα που δεν ήξερε με σιγουριά ποιός ήταν και μια φωλιά που είχε πάρει το σχήμα του. Φοβήθηκε για λίγο, χαμογέλασε έπειτα κι ύστερα πέρασε τη μέρα του ζωγραφίζοντας τον εαυτό του σ’εκείνη ακριβώς τη θέση…

Munch - Selfportrait Between Clock And Bed

Posted in Thoughts | 14 Σχόλια